Question by ”damon2jean”: (..ανάμεσα σε πολλά άλλα…)….”πως λέμε ότι έχω πένθος”;

My reply to ”damon2jean”: ”Πένθος στην Αγγλική είναι mourning.”

Θα κάνω μια μικρή στάση εδώ για να εξηγήσω  σ’ εσένα αλλά και στους πολλούς φίλους του abcnick.com ότι η προφορά του mourning είναι (σε πάρα πολύ μεγάλο ποσοστό) ίδια με την προφορά του morning! Ψάξτε το (look it up) εδώ: http://dictionary.cambridge.org/

Επανέρχομαι στην ερώτησή σου…’πως λέμε ότι έχω πένθος’.

Δυστυχώς, εδώ θα πρέπει να κάνω άλλη μια μικρή διακοπή για να εξηγήσω τι συμβαίνει με το ρήμα ‘εχω‘.

• Στη γλώσσα μας λέμε… ”είδα ένα όνειρο”… στην Αγγλική δεν είναι ”I saw a dream” … είναι ”I had a dream”. [had+είχα, δηλαδή ..είδα]
• Στα Ελληνικά λέμε… ”έχω δίκιο”… στην Αγγλική δεν είναι ”I have right”…  είναι ”I am right”.

Το ίδιο συμβαίνει και με τη φράση …”έχω πένθος”… δεν είναι …”I have mourning” … είναι…”I am in mourning”.

Το πένθος μας είναι πολύ πιο έντονο όταν χάνουμε αγαπημένα μας πρόσωπα. Και γίνεται ακόμα πιο έντονο όταν ο σύζυγος πεθαίνει (passes away, dies) κι αφήνει πίσω του μια χήρα (widow). Ως συνήθως, οι γυναίκες ‘φορτώνονται’ (are burdened) με δεκάδες ‘ανισόρροπες’ κοινωνικές συμβάσεις. Μία απ’αυτές είναι …τα μαύρα ρούχα (στο παρελθόν ακόμα χειρότερα, για τις γυναίκες).

Victoria’s five daughters (Alice, Helena, Beatrice, Victoria and Louise)

Ήταν αναγκασμένες (they had to, they were forced) να φορούν μαύρα ρούχα. Δηλαδή they were expected to wear μια σειρά από ρούχα ή αξεσουάρ ρούχων που έδειχναν ότι πενθεί (she is in mourning), πόσο πενθεί και για πόσο χρονικό διάστημα!

Ένα τυπικό παράδειγμα πένθους και … μαύρων ρούχων (black clothes) είναι πάντα η βασίλισσα Βικτωρία (Queen Victoria) ή οποία, μετά το θάνατο του συζύγου της, Άλμπερτ, φορούσε μαύρα ρούχα (she wore black clothes) επί σαράντα χρόνια.

Στη Βικτωριανή Αγγλία οι χήρες (widows) φορούσαν μαύρα ρούχα για ένα χρόνο και μία ημέρα. Αυτό ήταν το λεγόμενο … deep mourning. (Κάτι που συνέβαινε και στην Ελλάδα παλαιότερα). Μετά, τα χρώματα των υφασμάτων που διάλεγαν ήταν πιο ανοικτά (lighter) πχ. purple.

Ακόμα και στα ρούχα των μωρών οι βικτωριανοί  Άγγλοι έβαζαν μαύρες κορδέλες (black ribbons) σε ένδειξη πένθους (in token of mourning).

• widow’s weeds: έτσι έλεγαν τα ρούχα που φορούσαν οι γυναίκες που πενθούσαν
• mourner: ο πενθών ή η πενθούσα (σε διάφορα μέρη του κόσμου υπήρχαν και ίσως υπάρχουν ακόμα ‘νοικιασμένοι΄/hired μοιρολογητές ή μοιρολογήτριες (people who lament/θρηνώ, μοιρολογώ ή weep/κλαίω με λυγμούς  για τον αποβιώσαντα/deceased), που πληρώνονται για να τραβούν τα μαλλιά τους/pull the hair from their heads ή να χτυπούν το στήθος τους/beat their breasts)).
• Everybody was in black: όλοι φορούσαν μαύρα
• In token of mourning: σε ένδειξη πένθους
• a grieving persοn: ένα άτομο που πενθεί 

• Mrs. Taylor wore black clothes to mark her husbands tragic death.
• In the old days, widows in Greece used to wear black clothes for the rest of their lives.

Και όπως έγραφα πιο πάνω, οι γυναίκες που έχαναν το σύζυγό τους ήταν εκείνες που υπέφεραν οικονομικά και κοινωνικά περισσότερο από όλους τους άλλους.  (women were those who suffered most, both financially and socially by wearing mourning clothes at home and publicly / φορώντας ρούχα πένθους στο σπίτι και δημόσια.

Οι πλούσιοι διέθεταν χρήματα (could afford to buy)για να αγοράζουν ρούχα πένθους. Οι φτωχοί δεν διέθεταν χρήματα ούτε για τα καθημερινά (regular) ρούχα που φορούσαν.

Ο 1ος και ο 2ος παγκόσμιος πόλεμος, με τα εκατομμύρια των νεκρών, ανάγκασαν τους ανθρώπους να θρηνούν τους νεκρούς περισσότερο στην ψυχή τους, εσωτερικά και πολύ λιγότερο εξωτερικά, με την αμφίεση τους.

Τα τελευταία χρόνια πολλοί πενθούντες (mourners) φορούν μαύρα ρούχα μόνο στις κηδείες (funerals). Επίσης έχουν εξαφανισθεί κάποιες συνήθειες που ακολουθούσαν ένα θάνατο όπως:

• το τράβηγμα των κουρτινών (drawing of the curtains)
• κάλυψη των καθρεπτών (covering the mirrors)
• σταμάτημα των ρολογιών (they stopped the clocks) ‘κ.ά.’

Σήμερα, πολλοί φορούν μαύρη γραβάτα (black tie). Επίσης, πολλοί φορούν στο χέρι ένα μαύρο περιβραχιόνιο (black arm band).